در رثای اشک‌های آیت‌‌الله

در یک دهه اخیر از گیدنز تا باومن و امبرتو اکو درباره ابتذال عشق صحبت کرده‌اند همه آنها باور دارند عشق دیگر از معنا تهی شده است  منطق سود و سرمایه‌داری معنا آن را تشکیل داده است و سرمایه‌داری عشق را بلعیده است.

اما چگونه ؟ دلوز در جایی می‌گوید جهان فعلی ،جهان امیال است اما هیچکس نمی‌داند این امیال از کجا نشآت گرفته است ولی ما می‌دانیم این آپاراتوس(ابزار) سرمایه‌داری قطعا به صورت امیال سایه انداخته است و در چنین مقطعی عشق را باید در دکان رواشناسان و روانکاوان جستجو کرد و باید پول داد تا میل تو را به ابژه عشق بدل کنند.

در چنین شرایطی که عشق تبدیل به امیال زودگذر و احساسات نوستالژیک بدن‌مند شده است فقیه و فیلسوف شیعه بعد از چند دهه زندگی با همسرش چنان برای او گریه می‌کند گویی معشوق خود را در جوانی از دست داده است و این همان ناخودآگاهی است که اسلام همیشه برای سوژه رقم زده است.

در روزگاری که شکست عاطفی و سیطره امر جنسی و مالی سیطره‌اش روز به روز وسیع‌تر می‌شود این عکس نشان می‌دهد بیرون از تمام این امیال از جنسی تا زیباشناسی سیطره‌ای وجود دارد به نام عشق و علاقه که برگرفته از عقلانیت اسلامی و حب به همسر و خانواده است، شاید یکی از دلایل عدم ازدواج بسیاری از همسران شهدا و سال‌ها تحمل سختی همین عشق بی‌نظیر است که ما چون در سیطره آپاراتوس(ابزار) سرمایه‌داری هستیم درکی از آن نداریم.