تحدیر و تندخوانی سوره دخان به همراه ترجمه و خواص سوره دخان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم ﴿۱﴾

حاء ميم (۱)

وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۲﴾

سوگند به كتاب روشنگر (۲)

إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ ﴿۳﴾

[كه] ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم (۳)

فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ﴿۴﴾

در آن [شب] هر [گونه] كارى [به نحوى] استوار فيصله مى‏ يابد (۴)

أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿۵﴾

[اين] كارى است [كه] از جانب ما [صورت مى‏ گيرد] ما فرستنده [پيامبران] بوديم (۵)

رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۶﴾

[و اين] رحمتى از پروردگار توست كه او شنواى داناست (۶)

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ ﴿۷﴾

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است اگر يقين داريد (۷)

لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿۸﴾

خدايى جز او نيست او زندگى مى ‏بخشد و مى‏ ميراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (۸)

بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ ﴿۹﴾

ولى نه آنها به شك و شبهه خويش سرگرمند (۹)

فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ ﴿۱۰﴾

پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمى ‏آورد (۱۰)

يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱۱﴾

كه مردم را فرو مى‏ گيرد اين است عذاب پر درد (۱۱)

رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿۱۲﴾

[مى‏ گويند] پروردگارا اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم (۱۲)

أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ ﴿۱۳﴾

آنان را كجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است (۱۳)

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿۱۴﴾

پس از او روى برتافتند و گفتند تعليم‏ يافته‏ اى ديوانه است (۱۴)

إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ ﴿۱۵﴾

ما اين عذاب را اندكى از شما برمى داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى‏ گيريد (۱۵)

يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿۱۶﴾

روزى كه دست به حمله مى‏ زنيم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام‏ كشنده‏ ايم (۱۶)

وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ ﴿۱۷﴾

و به يقين پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد (۱۷)

أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۸﴾

كه [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپاريد زيرا كه من شما را فرستاده‏ اى امينم (۱۸)

وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿۱۹﴾

و بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما حجتى آشكار آورده‏ ام (۱۹)

وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿۲۰﴾

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از اينكه مرا سنگباران كنيد (۲۰)

وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ ﴿۲۱﴾

و اگر به من ايمان نمى ‏آوريد پس از من كناره گيريد (۲۱)

فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿۲۲﴾

پس پروردگار خود را خواند كه اينها مردمى گناهكارند (۲۲)

فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿۲۳﴾

[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زيرا شما مورد تعقيب واقع خواهيد شد (۲۳)

وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿۲۴﴾

و دريا را هنگامى كه آرام است پشت‏ سر بگذار كه آنان سپاهى غرق‏ شدنى‏ اند (۲۴)

كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۲۵﴾

[وه] چه باغها و چشمه ‏سارانى [كه آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (۲۵)

وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿۲۶﴾

و كشتزارها و جايگاه ‏هاى نيكو (۲۶)

وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ ﴿۲۷﴾

و نعمتى كه از آن برخوردار بودند (۲۷)

كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ ﴿۲۸﴾

[آرى] اين چنين [بود] و آنها را به مردمى ديگر ميراث داديم (۲۸)

فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ ﴿۲۹﴾

و آسمان و زمين بر آنان زارى نكردند و مهلت نيافتند (۲۹)

وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ ﴿۳۰﴾

و به راستى فرزندان اسرائيل را از عذاب خفت ‏آور رهانيديم (۳۰)

مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ ﴿۳۱﴾

از [دست] فرعون كه متكبرى از افراطكاران بود (۳۱)

وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۳۲﴾

و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجيح داديم (۳۲)

وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ ﴿۳۳﴾

و از نشانه‏ ها [ى الهى] آنچه را كه در آن آزمايشى آشكار بود بديشان داديم (۳۳)

إِنَّ هَؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ ﴿۳۴﴾

هر آينه اين [كافران] مى‏ گويند (۳۴)

إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ ﴿۳۵﴾

جز مرگ نخستين ديگر [واقعه‏ اى] نيست و ما زنده‏ شدنى نيستيم (۳۵)

فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۳۶﴾

اگر راست مى‏ گوييد پس پدران ما را [باز] آوريد (۳۶)

أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ﴿۳۷﴾

آيا ايشان بهترند يا قوم تبع و كسانى كه پيش از آنها بودند آنها را هلاك كرديم زيرا كه گنهكار بودند (۳۷)

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿۳۸﴾

و آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازى نيافريده‏ ايم (۳۸)

مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۳۹﴾

آنها را جز به حق نيافريده‏ ايم ليكن بيشترشان نمى‏ دانند (۳۹)

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۴۰﴾

در حقيقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (۴۰)

يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ ﴿۴۱﴾

همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمى‏ تواند حمايتى كند و آنان يارى نمى ‏شوند (۴۱)

إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۴۲﴾

مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان (۴۲)

إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿۴۳﴾

آرى درخت زقوم (۴۳)

طَعَامُ الْأَثِيمِ ﴿۴۴﴾

خوراك گناه پيشه است (۴۴)

كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ ﴿۴۵﴾

چون مس گداخته در شكمها مى‏ گدازد (۴۵)

كَغَلْيِ الْحَمِيمِ ﴿۴۶﴾

همانند جوشش آب جوشان (۴۶)

خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِيمِ ﴿۴۷﴾

او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد (۴۷)

ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ ﴿۴۸﴾

آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد (۴۸)

ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ ﴿۴۹﴾

بچش كه تو همان ارجمند بزرگوارى (۴۹)

إِنَّ هَذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿۵۰﴾

اين است همان چيزى كه در باره آن ترديد میکرديد (۵۰)

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ ﴿۵۱﴾

به راستى پرهيزگاران در جايگاهى آسوده [اند] (۵۱)

فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۵۲﴾

در بوستانها و كنار چشمه ‏سارها (۵۲)

يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ ﴿۵۳﴾

پرنيان نازك و ديباى ستبر مى ‏پوشند [و] برابر هم نشسته‏ اند (۵۳)

كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ ﴿۵۴﴾

[آرى] چنين [خواهد بود] و آنها را با حوريان درشت‏ چشم همسر مى‏ گردانيم (۵۴)

يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ ﴿۵۵﴾

در آنجا هر ميوه‏ اى را [كه بخواهند] آسوده خاطر مى‏طلبند (۵۵)

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿۵۶﴾

در آنجا جز مرگ نخستين مرگ نخواهند چشيد و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى دارد (۵۶)

فَضْلًا مِنْ رَبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۵۷﴾

[اين] بخششى است از جانب پروردگار تو اين است همان كاميابى بزرگ (۵۷)

فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿۵۸﴾

در حقيقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانيديم اميد كه پند پذيرند (۵۸)

فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿۵۹﴾

پس مراقب باش زيرا كه آنان هم مراقبند (۵۹)

خواص، ثواب و فضایل خواندن سوره دخان

1) امان یافتن از شر جن

چون سوره دخان را بنویسی و بر طفل ببندی از شر جن و گزنده ها ایمن شود.

2) جهت شکوه و هیبت نزد مردم

هر کس این سوره را بنویسد و با خود همراه داشته باشد در چشم مردم با هیبت باشد و هر کس آن را بشوید و از آن آب بنوشد از شر سخن چین در امان خواهد بود

3) برآورده شدن حاجت

از امام صادق علیه السلام نقل شده: هر که 70 بار جهت مهمات این سوره را بخواند حاجتش روا گردد و نیز هر که این سوره را بنویسد و با خود دارد خلایق او را دوست دارند

4) خلاصی از وسوسه های شیطانی

از پیامبر اکرم نقل شده است: اگر سوره دخان را بنویسد و به همراه داشته باشد از مکر و حیله های شیطان در امن است و اگر این نوشته را شب هنگام زیر سر خود بگذارد در خواب رویاهای شیرین و خوش می بیند و از اضطراب شبانه خلاص می شود…

5) برطرف شدن درد سر

 اگر این سوره را بنویسند و آب آن را بر کسی که درد سر دارد بنوشانند خوب می شود…

6) جهت زیاد شدن سود و مال

اگر تاجر ها و کاسب ها نوشته این سوره را در محل کسب خود قرار دهند سود فراوان خواهند کرد و صاحب مال زیاد خواهند شد.